Największy importer pszenicy na świecie oficjalnie zamyka tegoroczny sezon skupu z krajowych zbiorów. Choć cel rządu był ambitny – od 4 do 5 milionów ton – rzeczywistość boleśnie go zweryfikowała. Do 28 czerwca udało się odebrać zaledwie 3,9 miliona ton. To wynik, który nie tylko rozczarowuje, ale i stawia pytania o bezpieczeństwo żywnościowe w kraju, gdzie chleb to nie tylko podstawa diety, ale też polityczna oś stabilności.
Ministerstwo Zaopatrzenia już wydało polecenie zamykania punktów skupu, jeśli przez kilka dni nie pojawią się tam nowi dostawcy. Choć formalnie sezon miał potrwać do połowy sierpnia, wiadomo już, że krajowe zbiory nie spełnią oczekiwań rządu. Rolnicy nie spieszą się z dostawami, a władze, chcąc uniknąć pytań o przyszłość zapasów, próbują kontrolować przekaz.
Rząd zapewnia, że zapasy strategiczne pszenicy wystarczą na sześć miesięcy. Trudno jednak o pełen spokój w kraju, gdzie chleb to nie tylko9 podstawowy produkt spożywczy, ale także sprawdzian dla władzy i bezpiecznik społecznego niezadowolenia. Egipt, który jeszcze niedawno próbował wspierać krajowych producentów i uniezależnić się od zagranicznego ziarna, dziś wraca do punktu wyjścia.
Na razie piekarnie pracują normalnie, ale Egipcjanie dobrze pamiętają, co oznacza brak chleba na półkach. W kraju, gdzie 70 milionów ludzi korzysta z systemu dotacji do żywności, każde potknięcie w rolnictwie może mieć konsekwencje nie tylko ekonomiczne, ale i polityczne. Historia Egiptu pokazuje, że kiedy brakuje chleba, społeczne niezadowolenie błyskawicznie rośnie.
